Ze zon was nog in ochtendnevelen gehuld, toen wij, met een gezelschap van 7 ouderen en 5 kinderen, aan de rand van de Arabische Zee klaarstonden voor de traditionele Nieuwjaarsduik. Onder luid gejoel doken wij de Arabische zee in en deze keer geen helden in ons eigen verhaal, omdat de temperatuur van het zeewater aangenaam was. Na deze frisse ochtendduik maakte de karavaan zich op voor de tocht naar Muscat. Halverwege reden wij de Wadi Tiwi in. Deze rit zal nog lang vastgeplakt blijven in mijn herinnering. Langzaam reden wij over grind en stenen de wadi in, daarna waren de stenen met cement aan elkaar geplakt door. Opnieuw adembenemende schoonheid, ik heb het wordt schoonheid wel veel gebruikt, maar kan geen alternatief vinden voor deze uit zijn voegen knallende natuur. De weg, ofwel het pad ter breedte van de auto, ging heel stijl omhoog en dit vroeg uiterste concentratie van de driver. Op die momenten vergeet ik de pijn in mijn bovenarm, hoewel de armen veel werk moeten verzetten. Eenmaal naar boven is er geen weg terug, komt er een andere auto naar beneden, dan moet er al slingerend en hobbelend achteruit gereden worden. Als er een kleine verbreding van de weg opdoemt, wordt daar gebruik van gemaakt om de auto’s te laten passeren. Spiegels en adem in en dan kijken of het gaat. Wonderbaarlijk lukt dit altijd weer, hoewel de nekspieren wel geweld worden aangedaan bij het achteruitrijden naar beneden. Ik zou deze weg in de wadi Tiwi, de weg met duizend bochten willen dopen. Aan het eind van de weg vormt een kleine gemeenschap van een paar huizen met prachtige groene tuinen het eindpunt van deze weg. In 1980 zijn deze berggemeenschappen ontsloten en is er elektriciteit naar toegebracht. Overal zijn smalle gleuven, die tezamen een irrigatiesysteem vormen en het water uit de bergen en bronnen zijn weg naar mensen, fauna en flora brengen. De natuur floreert hier prachtig, heel veel groen te zien, veel palmdadel bomen en uiteraard acacia. Deze tuinen achter de lemen of stenen huisje blijven paradijsjes, ondanks dat er geen appels groeien. Deze wadi was een nieuwjaarsgeschenk en luidde het jaar 2012 in en ons motto” leef het leven, geniet” werd hier alle eer aangedaan. Vanuit deze wadi nog een hele oude tombe bezocht en toen door naar Muscat. Hotel weer opgezocht, omgekleed en gereed gemaakt voor het afscheidsdiner met de familie waar wij inmiddels een onderdeel van zijn. Na het eten, deze was bij de duikersclub van Gerard, werden wij getrakteerd op een toneelvoorstelling van de kinderen. Er was een groot toneel waar de voorstelling op werd gegeven. Het thema was reizen met lastige ouders. Hilarische voorstelling, waar de ouders soms geconfronteerd werden met hun eigen gedrag tijdens het reizen. Na de voorstelling hartelijk afscheid genomen van iedereen en terug naar hotel om snel onder de lakens te kruipen. Wij moesten vroeg op om onze vlucht naar Dubai te halen. Op vliegveld LC ingeleverd, nadat wij hem met klopjes op de motorkap bedankt hadden voor de goede en veilige ritten. De vlucht van één uur was al voorbij, nadat wij goed en wel onze plek hadden ingenomen. In Dubai de andere auto opgehaald, deze keer een Chevrolet Liberty, een gewone personenauto en in niets te vergelijken met de Landcruiser. Wij zijn gelijk weer op weg gegaan naar Musamdam, het noordelijk gedeelte van Oman. Eerst een tussenstop in Ras al Rahmaih, waar wij ons hebben getrakteerd op een luxe overnachting in het Hilton. Wij hadden nog een middag voor ons en wilden heel graag even relaxen aan de rand van het zwembad. Daar hebben wij volop van genoten. Koud biertje, clubsandwiches, zon en heerlijk blauw water om in te zwemmen. Met grote glimlach keken wij elkaar aan en met Zo dat hebben wij wel verdiend genoten wij van deze middag. De volgende dag richting Musamdam en bij de grens moesten wij een Visum halen en een extra verzekering voor de auto. In Oman zijn volgens mij geen problemen met het vinnen van allerlei belastingen, althans voor de toeristen die het land bezoeken. De kustweg in Musamdam gaat naar Khasab, de enige grote stad, eerder groot dorp, in dit gebied. Musamdam is erg belangrijk voor internationale veiligheid. Het ligt op een strategisch punt in de Golf van Hormoz en daar moeten iedere olietanker doorheen om het zwarte goud vanuit het midden oosten over de wereld te verspreiden. Op 52 km afstand ligt Iran en elk jaar schuift Oman 1 cm richting Iran, vanwege de plateaus die nog steeds aan het schuiven zijn. De afstand in de Golf van Hormoz tussen Musamdam in Oman en Iran is makkelijk te overbruggen voor smokkelaars. Iedere dag komen er boten uit Iran naar Khasab om hun geiten te brengen, die zeer gewild zijn bij de Omani’s en Saoedi’s. Op de terugweg nemen zij sigaretten en luxe elektronica mee, die s’nachts naar Iran worden gebracht. Een levende handel die oogluikend en met de nodige geldelijke middelen door politie en militairen wordt toegestaan. Wij gaan hier weer de bergen en in gaan een dag met een Dowh mee de zee op en een tocht door de fjorden van Oman maken. So far so good Liefs Bert en Carla

Ps. Voor liefhebbers van off the road heb ik drie filmpjes geplaatst op Facebook van Bert van Heiningen, het zijn drie verschillende ritten en geeft een indruk van onze tochten door Oman. Wij genieten van de reacties die worden gegeven op de verhalen en foto's!!!!