Steeds meer begin ik te beseffen dat ik, om met toewijding en innerlijke voldoening te leven, wil blijven reizen. Het rusteloze verstand, de nieuwsgierige en ontdekkende geest verzet zich nog steeds tegen de remmende invloed van de eindeloos herhaalde patronen in het dagelijks leven. Uiteraard kunnen deze tot het uiterste worden vervolmaakt, maar openen nooit nieuwe perspectieven. Juist deze nieuwe perspectieven en de geest verwennen met nieuwe indrukken en belevingen maakt het reizen zo aantrekkelijk. Deze reis maakt het weer eens duidelijk, dat een open blik naar de wereld mij zoveel te bieden heeft. Ook vandaag zijn wij weer door een reeks van wonderbaarlijke schoonheid gereisd. Gelukkig gaat mijn linkeroog steeds wijder open, hoewel rondom het alle kleuren van de regenboog begint aan te nemen. De linkerbovenarm is nog steeds pijnlijk, bepaalde bewegingen zijn niet zonder stekende pijn uit te voeren. Auto rijden gaat prima, ik heb voor het eerst een video op reismee geplaatst en daarop is te zien welke aanslag op de armen wordt gedaan. Dat dit land een lust voor het oog en zalving voor de geest is, blijkt hopelijk uit de verhalen en foto’s. Deze tekst moet eerst duizenden kilometers reizen, voordat je kan meereizen, ik hoop met evenveel plezier en verwondering. Toen wij vandaag uit ons hotel vertrokken zijn wij eerst naar de markt in Nizwa gegaan. Aangezien parkeren hier nog steeds gratis en een onverstelbare stroom auto een parkeerplekje zocht, duurde het enige tijd voordat wij een plek gevonden hadden. Na een kwartier lopen bereikten wij de markt, die begon met een automarkt en overging in een soort rommelmarkt. Vervolgens kwamen wij op de geiten – en koeienmarkt. Dit is rond plein met in het midden een ronde plateau waar je kan zitten en de verkopende partij loopt met zijn geiten of koeien steeds een rondje. De aankopende partij, zowel mannen als vrouwen, staan of zitten gehurkt aan de buiten rand. Zo ontstaat een carrousel van mannen met hun geiten, die zij aan een touw meetrekken of de jongeren op hun armen meedragen. De foto’s zullen hier meer duidelijkheid over geven. Dat geldt zeker voor de enorme verscheidenheid aan mensen die naar deze markt komen. De mannen allemaal in lange witte gewaden en steeds met verschillende doeken op hun hoofd. Er is ook een hoofddeksel, een soort rond mutsje, dat door veel mannen wordt gedragen. De vrouwen zijn hebben vaak hun bekende zwarte kleding aan, met het haar bedekt en gezicht zichtbaar. Hel bijzondere voor deze streek zijn de vrouwen die een snavelmasker dragen. Dit heeft een heel vervreemdend effect, vooral als de vrouwen helemaal in het zwart zijn en ook het masker is zwart, roept dat vreemde associaties op. Inderdaad,ik ontkwam er niet aan om steeds aan Batman te denken. De vrouwen zijn zware onderhandelaars en de mannen gaan op hun knieën op proberen de vrouwen te overtuigen dat hun geit de beste van de hele markt is. De mannen laten zich niet onbetuigd, zij schreeuwen elkaar de prijzen toe en bij de volgende ronde wordt er opnieuw geboden en afgedongen. Het is een prachtig schouwspel en door de afwisseling en de verwondering die het oproept, kun je hier makkelijk uren doorbrengen. Wij hadden niet ontbeten en besloten eerst maar eens een ontbijtje te scoren. Coffeeshop, een soort kleine kantine, binnengegaan en een heerlijk lokaal ontbijtje genuttigd. Deze keer een broodje met groenten, een dubbele omelet en altijd heerlijke koffie. Na het ontbijt zijn wij naar een verlaten ruïnestad gegaan. De aanblik roept fascinatie op, hier hebben mensen gewoond en later bleek dat zij zijn gevlucht voor de bombardementen van de RAF. Klaarblijkelijk was dat de voorloper van de “Arabische lente”. Dit maakt het tafereel wel bizar en als je door deze geruïneerde stad loopt, voelt dat vreemd en onplezierig. Verwoesting heeft echter een geheel eigen schoonheid. Daarna zijn wij weer de Wadi Tanuf ingetrokken, deze keer werden auto, chauffeur en navigator weer danig op de proef gesteld om hun alle vaardigheden aan te wenden om deze rit tot een goed einde te brengen. Wat een prachtige rit, duizelingwekkende steile wanden, prachtige kloven met grind en daarop veel acaciabomen. Het pad was duidelijk, af en toe stevige ondergrond en dan weer veel los grind en zand. Zoals ik als eens eerder schreef, hier adem je geluk in en gaat er een tinteling door je lijf bij het aanschouwen van zoveel schoonheid. De stilte is oorverdovend en wordt alleen onderbroken door de aanwijzingen van mijn geliefde navigator. Op de hele rit zijn wij niemand tegen gekomen, aan het eind van de wadi, waar hij hoog de bergen ingaat kwamen wij in een kudde geiten terecht. In de verte hoorden wij iemand roepen en alle geiten keerden hun hoofd richting het verre geluid. Het was het eind van deze kloof en dus hoorden wij dezelfde stem vele malen terug door de echo van geluid. Terug de wadi door en naar ons “the view”, ons verblijf voor de komende twee nachten. The view heeft tenten geplaatst boven op een berg en het uitzicht is adembenemend. Op de foto’s is ons verblijf te zien. Ik zit nu op het terras te schrijven en af en toe verdwaalt mijn blik als ik weer eens opkijk van de laptop en de verte in staar. In een volgend verslag zal ik onze ervaringen hier toelichten. So far so good en voor onze trouwe lezers, geliefde familie en vrienden wensen wij jullie vanuit Oman hele prettige kerstdagen. Wij genieten een onbewolkte strak blauwe lucht, een temperatuur van 24 graden en van elkaar. Liefs Bert en Carla