Hai, klonk het opeens naast mij. Ik keek opzij en zag een paar prachtige amandelkleurige ogen in zwarte omranding. Ik groette terug en kreeg een glimlach die verleiding ver voorbij gaat. Zij in zwarte jurk/jas met een oranje hoofddoek die haar ogen nog meer deden stralen. Ook haar vriendinnen kwamen verlegen lachend voorbij en terwijl zij voor mij liepen keken zij nog regelmatig waar ik mij bevond. Later zaten zij schetsen van de moskee te maken en toen werd ook zichtbaar dat onder de zwarte mantels een geheel andere wereld zichtbaar werd. Hier de wereld van strakke spijkerbroeken en prachtige gekleurde gewaden zichtbaar. Hier heb ik nog foto’s van gemaakt en deze kun je zien onder foto’s van reismee. Ook Carla was verbaasd over deze buiten - en binnenkant van de vrouwen. Ik ben wel blij met deze nieuwe kijk en ervaring, in Nederland krijg je toch een heel ander beeld voorgeschoteld en hoewel ik dat wel wist is het toch plezierig dat deze nieuwe ervaringen weer een positief beeld geven. Ook de mannen zij uiterst vriendelijk, respectvol en vriendelijk. Geen opdringerige verkoop of opdringende mannen die van alles aan je willen slijten of je op weg willen helpen. Hans, gezien je Marokkaanse ervaringen zou het ook voor jou een verademing zijn om hier rond te reizen. Er is hier bijna geen openbaar vervoer, uitsluitend minibusje en taxi’s. Als wij langs de weg staan om hier gebruik van te maken wordt er vaak gestopt en wordt gevraagd waar wij naar toe willen. Eerst waren wij argwanend, wat moeten zij van ons!! Zij moeten niets, zij vinden het een eer om ons naar plaats van bestemming te brengen. Als ik dan zeg “ we are Lucky” is steevast het antwoord “no, I am lucky”. Dit land is echt een verademing, wat een rust, aardigheid en bovenal gemeende aandacht. Dit werd bevestigd door ons bezoek een grote moskee Sultan Qabous, waar wij met openheid ontvangen werden. Carla droeg uit respect een hoofddoek, staat haar goed trouwens. Deze moskee heeft een ongelofelijke schoonheid en sereniteit. Wij werden hel stil bij het aanschouwen van zoveel schoonheid. De begeleiders lieten ons in onze waarde en probeerden op geen enkele manier om de islam aan ons te verkondigen. Dat heb ik wel eens anders meegemaakt. Toen wij de moskee verlieten werden wij overspoeld door drommen toeristen. Er bleken 3 grote cruiseschepen te zijn aangemeerd en dat betekent dat er in 1 dag plotseling 5000 mensen Muscat binnenvallen. Uiteraard met groot gejuich ontvangen door locale bevolking want dat betekent omzet. Oman wil over in 2014 hoog op de agenda staan als nieuw toeristische land. Zij bouwen een nieuwe luchthaven, die de grootste van het midden oosten moet worden. Wij blij dat wij er nu nog naar toe zijn gegaan. Want naast de “cruisers die 1 dag Muscat bevolken, zijn er weinig toeristen te zien en dat zal nog minder worden als wij het binnenland ingaan. Daar hebben wij vandaag ook boodschappen voor gedaan. Matrassen voor in de tent ( 6 euro per stuk), stoeltjes ( 5 euro per stuk)en verder campinggaz en andere gebruiksartikelen die wij onderweg nodig hebben op onze kampeerplekken. Onze hoop dat in de grote supermarkt een biertje te halen zou zijn kwam op een teleurstelling uit. Nergens is alcohol te koop of te krijgen, Uitsluitend in de grote internationale hotels wordt alcohol geschonken. Onze taxidriver, een oude man van 1.50m met een tanig gezicht waar het leven duidelijk van af te lezen was, keek zijn ogen uit toen wij met de matrassen kwamen aanslepen. Mijn grap dat de bedden in het hotel slecht waren, werd niet helemaal begrepen. Hij keek zo bezorgd en zijn toch als donkere ogen werden van alle glans ontdaan. Nadat ik hem duidelijk had gemaakt dat het niet voor het hotel was maar voor kamperen, kwam de glans weer terug in zijn ogen. Humor heeft zo zijn eigen betekenis. Langzaam glijden wij het dagelijks leven van de Omani in en wij genieten met volle teugen. Steeds worden wij weer verrast door het leven hier en door de schoonheid om ons heen. Die heeft zich vaak verborgen en presenteert zich soms geheel onverwacht. Bij het fotograferen stond er een damestas op een betonnen rand en dat gaf een prachtige tafereel. Toen de man voor de vrouw de tas wilde weghalen en vroeg ik om hem te laten staan. Ik liet hem de foto zien en toen riep de man luidkeels naar zijn vrouw en anderen “he is an artist” en meerdere mensen wilde de foto zien. Later zijn wij nog even naar een buitenwijk geweest met huizen die zich door de architectuur onderscheiden van de traditionele bouw. Tenslotte, het probleem met de creditcard is opgelost, bij de HSBC bank is hij gereset en wij kunnen hem weer gebruiken. Hoewel de banken steeds minder dienstverlenend worden, waren wij wel blij met deze actie. Carla is op dit moment de spulletjes bij elkaar aan het zetten, het lijkt wel een uitdragerij. Matrassen enz. staan klaar om morgen in de Toyota Landscruiser geladen te worden en dan eerst naar de kust en dan de bergen en de woestijn in. Wij houden je op de hoogte, so far so good liefs van bert en Carla.