De knallen in de nacht waren bestemd voor het bruidspaar dat zijn intrede in het hotel had gedaan. Het opvolgende kabaal konden wij niet plaatsen, wel ontstond de indruk dat een hele grote groep voor de deur van het bruidspaar stond en deze luid werden toegejuicht om “de daad” voor eeuwig te laten doorklinken in het universum. De luidruchtige aandacht die het bruidspaar krijgt doet ons de wenkbrauwen fronsen, maar geeft tegelijkertijd de emotie weer dit bij de mensen oproept. De verstoorde nachtrust was geen belemmering om vroeg uit de spiralen te gaan en de Verenigde Arabische Emiraten te gaan ontdekken. Met ingehouden nieuwsgierigheid begonnen wij aan ons rit naar de oostkust van de VAE met als doel Fujairah. Eerst passeerden wij midden in de zandwoestenij industriële gebieden, vooral veel cement fabrieken. Daarna begon het zand meer kleur te krijgen en zagen wij heuvelachtige geel/oranje ophopingen zo ver als onze ogen konden reiken. De woestijn heeft weer zijn intrede gedaan, deze keer reden wij over keurige asfaltwegen die slingerend in dit landschap waren aangelegd. Heel weinig auto op 4 baanswegen, met de adviessnelheid van 60 of 80 km per uur. Verder heeft VAE de verkeersdrempels een zeer vooraanstaande positie gegeven. De Fransen hebben hun vele rotondes , hier zijn ze gek op drempels. Ieder dorp en stad heeft om de 100 meter een verkeersdrempel en dat gaat soms kilometers door. Ook ieder gebouw langs de weg met een vlag, vaak regeringsgebouwen , wordt aangekondigd met drempels. Inmiddels is een gevleugelde uitspraak “Lekker drempelen in de emiraten” en die huppelende kontjes van de auto’s als zij over de drempels gaan zet onze lachspieren aan het werk. Ieder nadeel heeft zijn voordeel, deze lage snelheid en bijna geen verkeer op de weg geeft mij alle ruimte om van de omgeving te genieten. Langzaam ging het woestijnlandschap over in gebergte, wat vergelijkbaar was met Musandam. Dit is niet zo vreemd, omdat Musandam slechts 50 km verder op ligt. Af en toe namen wij een afslag naar een dorp of een wadi en Chevi deed zijn uiterste best op deze gravel/grindpaden. De afgelegen dorpen waar wij dan aankwamen deden mij het meest denken aan de verlaten dorpjes uit de strip van Lucky Luck. Bijna niemand op straat, de wind stuwt struikjes door de straten en af en toe een paar glurende ogen achter een deur. In de ontmoetingen bleek dat de mensen hier minder hartelijk en open zijn dan in Oman. Er is eerst koude argwaan en langzaam treed de dooi in, vaak met jongeren die de Engelse taal beheersen en het voor de ouderen vertalen. Met veel as-salaam alaikkoem worden wij vervolgens begroet en door ons beantwoord met wa- alaikum salaam ofwel vrede zij met u, en ook vrede met u. Vanuit de bergen gingen wij richting de kust en een prachtige weg leidde ons naar Fujairah. Langs de kust zijn veel plaatsen, waar mensen hun tent hebben opgeslagen of hun auto gebruiken als slaapplaats. Kamperen is vrij en de mensen maken daar veelvuldig gebruik van. Opvallend is dat wij steeds mannen met baby’s en kinderen zien lopen. Trots als pauwen worden de kleintje aan ons getoond en met een grote glimlach op hun gezicht lopen zij weer verder. De overnachting in Fujairah was in een prima hotel en na het ontbijt gingen wij via een prachtige route naar Hatta. Na Hatta moesten wij weer door Oman om onze weg te vervolgen richting Dubai. Ineens doemde de woestijn weer op en het laatste deel van deze reis werd in stilte gereden en de schoonheid van de woestijn werd met iedere inademing naar binnen gehaald. De kamelen maakten voor ons het plaatje compleet. Er zijn nog weinig kamelen in het wild, de meeste die wij zien zijn van een kamelen farm. In deze kamelen farms worden de kamelen getraind voor wedstrijden. Het klinkt ongelofelijk, maar de kamelen lopen als training in een 50 meter zwembad en er zijn ook speciale loopbanden voor de kamelen. Dit alles om wedstrijden te winnen en winst geeft veel status in dit land. De wedstrijden worden op TV uitgezonden, er zijn geen lichte jockeys meer om de kamelen te berijden, maar kleine robots die op afstand door de eigenaars worden bestuurd. Hoe vervreemd van alle romantiek. Aan de rand van de woestijn zagen wij in nevelen van zandstormen contouren van gebouwen. Llangzaam loste de nevel in zichzelf op en kwamen de eerste wolkenkrabbers van Dubai in zicht. Het is een fascinerende overgang, vanuit het niets plotseling een stad inrijden die geheel is opgebouwd met architectonische hoogstandjes. Wij hebben gekozen om hier drie dagen te verblijven en deze stad te ondergaan. Daarover meer in mijn laatste verhaal, over twee dagen vertrekken wij weer richting huis. So far so good Liefs Bert en Carla

p.s. Op verzoek de informatie over onze terugreis.

Vertrek uit Dubai : 01.40 met Vlucht LH 631 naar Frankfurt aankomst 05.45.

Vertrek uit Frankfurt : 09.05 met vlucht LH 988 en

aankomst op Schiphol 10.15 op maanda9 9 januari 2012