Bert en Carla op reis in Oman

Een koepel van sterren in Oman

Een koepel van sterren in Oman

Sneller dan verwacht verdween de warme zwoele wind in de woestijn en kwamen koude windvlagen over de uitgestrekte woestijnvlakte hun plaats innemen. Als de dag is afgelopen begint de nacht zonder een langzame overgang in schemertoestand. Het hutje van palmbladeren geeft ons bescherming tegen de wind. In een oorverdovende stilte verschijnen langzaam de sterren en komt er diepte in het universum. Ineens is daar die onbeschrijfelijk mooie en adembenemende koepel van sterren. Hoe nietig kan een mens zich voelen en tegelijkertijd zo verbonden met het universum waarin wij leven. De oneindigheid heeft op mij altijd een aantrekkingskracht gehad en staren in de oneindige verte van het universum maakt mij stil en blijft alleen het grote genieten. Deze dag begon met een bezoek aan de kamelenmarkt in Sinaw. Wij hebben daar in een soort motel overnacht. Het was weer kamperen, omdat er geen restaurant in de buurt was hebben wij ons gasbrandertje weer opgepord en een heelrijke maaltijd op de kamer staan bereiden. Vroeg uit de spiralen en op naar de kamelenmarkt. Het was meer dan een kamelenmarkt, ook de geiten lieten zich niet onbetuigd en verder was er voor ieder zijn gading wel iets te vinden. Voor de foto's moet ik helaas vertellen dat de camera nu echt is gecrasht en dat ik delen op de kaart heb kunnen redden, maar grote delen zijn ook verdwenen. Hopelijk kan een echte expert deze in Nederland nog tevoorschijn toveren. Gelukkig hebben wij de video nog!! Ook op deze markt waren weer de vrouwen met de snavelmaskers en veel mannen in prachtige traditionele kleding, uiteraard met kromme bamboestok,deze worden gebruikt om de kamelen aan te sporen of zich te laten gedrag als zij in gezelschap voor soortgenoten zijn. Na een ochtend te Benne rondgezworven en een Arabisch bakje koffie te hebben gedronken, zijn wij op weg gegaan naar Al Munisefeh. Dit is een prachtig onaangetast dorpje, waar wij door moesten. Regelmatig gingen wij door de bogen van poorten, die aan weerskanten 2 cm breder waren Dan De auto. Wij wisten van Gerard dat wij hier verder konden, anders was ik gestopt en waren wij elders naar alternatieven gaan zoeken. Aan het eind van de rit kwamen wij in een wadi en de auto waadde zich door het grind om weer op het goede spoor te komen. Op weg naar Al Wasil, ons vertrekpunt voor de tocht door de woestijn naar het Nomadic Desert Camp waar wij gaan overnachten. In Al Wasil ontmoeten wij Gerard ( oom van ester en Frans Haer) en Ineke. Zij hadden een sleep van andere familieleden ( twee gezinnen met kinderen van 6 tot 11 jaar en een opa en oma) mee en met 4 Landcruisers gingen wij de woestijn in. Vooraf werd dor Gerard instructie gegeven op welke wijze ik de Landcruiser het beste door zand en duinen kon sturen. De banden werden van 4.00 bar naar 2.00 Bar teruggebracht, zodat en meer oppervlakte komt en dus meer grip in het zand. Verder is het belangrijk om snelheid te houden en niet onder de 2000 toeren te komen. Lager, dan kom je absoluut vast te zitten. Dat betekent dat ook allerlei obstakels en hobbels met een redelijke snelheid genomen worden en dat betekende dat onze bagage als wandelende nieren door de auto gingen. Het ging prima en in het camp aangekomen gingen wij naar ons palmhutje die gereed werd gemaakt voor de nacht. Dit moesten wij bij daglicht doen, omdat er s'avonds en s'nachts geen elektriciteit was. Het camp met 10 hutten wordt dan verlicht met olielampen, waarin waxinelichtjes zijn geplaatst. Tja,hoe romantisch wil je het hebben. Nadat wij ons geïnstalleerd hadden,opnieuw in colonne de woestijn in naar hoog gelegen duinen, waar wij de zonsondergang gingen aanschouwen. De rit was fantastisch, hier 1 maal stilgestaan en gelukkig kon ik na wat achteruit en voortuit in gang te hebben gezet, ons cruisertje weer in beweging te krijgen en hoog op het duin een plekje te zoeken. Toen die zinderende koperen bal langzaam achter de horizon verdween, genoot iedereen in een verstillende ontroering van dit prachtige tafereel. Het was donker toen wij terugreden, het schijnsel van koplampen op het glimmende zand zal ik niet snel vergeten. Langzaam werd de koepel van sterren zichtbaar en hebben wij daar in alle stilte van genoten. De volgende dag met kamelen de woestijn in gegaan. Dit was een bijzondere ervaring, veel hilariteit bij het op/ en afstijgen van de kameel. Na enige tijd schommelen op zo´n beest wordt je vanzelf in en roes gebracht en voel je meer één met de kameel. Het is wonderbaarlijk dat er in de woestijn nog zoveel leven te vinden is. Er zijn allerlei kleine insecten en beestjes, die zich laten zien als je daar de tijd voor neemt. Er zijn kleine plantjes, die op hun geheel eigen wijze een ` overlevingsstrategie`hebben. De ochtenddauw is voor de fauna en flora in de woestijn heel belangrijk. Na een regenbui springt het groene leven uit de terra gekleurde zandduinen. Ik kom hier zeker terug, omdat dit landschap een enorme aantrekkingskracht heeft en dat er nog veel te ontdekken valt. Twee dagen zijn tekort om dit landschap te doorgronden en naar binnen te halen om daar een plekje te krijgen, waar het zich verder kan ontkiemen. Morgen richting de kust, waar wij met de anderen oud en nieuw zullen gaan vieren. Daarover volgt een ander verhaal. So far so good. Liefs van Bert en Carla

Reacties

Reacties

Adrienne

Dat zal een mooi moment idd geweest zijn,die zonsondergang. Zoals je het verteld, beleven wij het mee.

Xx

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!